"Ik was steeds het slachtoffer van mama haar dronken buien" | Jolien (20)
Mijn familie bestond uit mijn papa, broer, mama, oma, opa en mijn bomma. Dat waren de personen die het dichtst bij me stonden en die ik het meeste lief had.
Sinds ik me kan herinneren, heeft mijn mama een alcohol- en rookverslaving.
Als kind begreep ik de ernst van de situatie niet.
Als kind groei je ermee op en besef je niet dat zoiets eigenlijk niet normaal is. Ik begreep de ernst van de situatie niet.
Mijn papa deed nachtwerk en had nog een bijberoep. Mijn mama daarentegen kon niet blijven werken, omdat ze haar verslaving steeds moeilijker onder controle had. Uiteindelijk besloot ze op invaliditeit te gaan omwille van een of andere onbestaande ziekte.
Mama en papa hadden vaak ruzie. Tijdens die ruzies was mama vaak zo dronken, dat ze de politie belde. Niemand weet waarom.
Als de politie op bezoek komt, omdat je ouders ruzie hebben, dan heb je als kind een bizar en eng gevoel.
Ik had veel aan mijn bomma (overgrootmoeder) die recht tegenover ons woonde. Ze was al 90+ maar toch altijd zo goedlachs en enthousiast. Ze had een grote en verwilderde tuin, waar ik uren doorbracht met mijn broer en vriendinnen.
Alles veranderde toen de wijkagent zag hoe hard mijn broer en ik onder de situatie leden.
Ik was 14 en op ponykamp toen ik het nieuws kreeg dat mijn bomma overleden was. De eerste grote tegenslag en klap in mijn leven. Als jong meisje kon ik die rouw moeilijk verwerken. Ik kon er met niemand over praten. Niet met mama en ook niet met papa.
Daar kwam verandering in toen ik 15 was. Mama was opnieuw dronken, ze had ruzie met papa en belde de politie. Alles veranderde toen de wijkagent zag hoe hard mijn broer en ik onder de situatie leden.
Mijn denken, mijn zelfontplooiing en ontwikkeling, mijn manier van in het leven staan,... Alles veranderde.
Ik kwam dankzij de wijkagent in contact met het CLB van mijn middelbare school. In het begin stond ik heel negatief tegenover de begeleiding en de gesprekken van het CLB.
Ik had geen behoefte om mijn problemen met de buitenwereld te delen.
Ik voelde mij het problemenkindje van de klas.
Ik weet eigenlijk niet of ik het zelfs zag als een probleem. Wat thuis gebeurde, bleef tussen de muren thuis. Dat stond los van mijn leven buiten mijn thuis.
Door op gesprek te gaan tijdens de lessen voelde ik mij het 'zorgenkindje' of het 'problemenkindje' van de klas. Alle ogen waren op mij gericht toen de CLB-medewerkster mij uit de klas kwam halen.
Ik voelde het geroddel achter mijn rug toen ik de deur sloot om naar het CLB-lokaal te gaan. Het voelde alsof ik het probleem was. Maar dat was ik niet, dat was mama.
Mijn doel was eigenlijk om samen met het CLB mijn mama te helpen met haar verslaving.
Na een aantal gesprekken begon ik de CLB-medewerkster Katrien steeds meer in vertrouwen te nemen. Ik stelde me open en vertelde over mijn thuissituatie.
Het deed me goed om over mijn mama te kunnen praten. Ik wou mijn mama ook graag helpen.
Mijn doel was eigenlijk om samen met het CLB mijn mama te helpen met haar verslaving. Katrien heeft ook geprobeerd om haar te helpen, maar ze heeft vooral mij geholpen.
De toestand van mijn mama werd terwijl erger en erger. Ik werd ouder en meer volwassen, maar ook brutaler. Ik durfde met mama in zware discussies te gaan als ze dronken was.
Ik was steeds het slachtoffer van haar dronken buien.
Ik zat vaak alleen thuis te studeren, omdat mijn broer weg was met vrienden en papa werkte. Ik was dus steeds het slachtoffer van haar dronken buien. Ze reageerde haar woede op mij af.
Mama zei dat ik de reden was waarom ze dronk of waarom ze ruzie had met papa. Ze zei dat ik een slechte dochter was en een slecht mens en dat ik geen toekomst had.
De CLB-medewerkster leerde me om voor mezelf op te komen.
Katrien leerde me om voor mezelf op te komen en mezelf te waarderen zoals ik ben. Dankzij haar besefte ik dat mijn thuissituatie niet gezond was en dat ik eigenlijk heel ongelukkig was.
Katrien leerde me dat ik thuis een eigen plek moest zoeken, waar ik me goed en veilig voelde. Dat deed ik door mijn kamer volledig te restylen en die in te richten naar hoe ik het wil.
Ze leerde me ook dat mijn goede band met mijn papa niet altijd even gezond was, aangezien ik mezelf wegcijferde om mijn papa niet alleen te laten.
Omdat je een slechte ouder hebt, moet je daarom nog niet dezelfde weg opgaan.
In die 3 jaar dat Katrien mij begeleidde op school, heb ik ook ingezien dat de toekomst in je eigen handen ligt.
Het wil absoluut niet zeggen omdat je een slechte jeugd hebt gehad of een slechte ouder hebt, dat je dezelfde weg moet opgaan.
Ik ben ervan overtuigd dat je zelf beslist welk pad jij wilt bewandelen.
Het slechte voorbeeld van mijn mama was ook een voorbeeld. Een voorbeeld van hoe ik niet wil zijn. Het motiveerde me om het anders en beter te doen.
In 2018 stierf mijn oma aan borstkanker. Ik heb dit allemaal van heel dichtbij meegemaakt en dit heeft op de hele familie een zware impact gehad. Mijn oma, de mama van mijn mama, was mijn mama haar God.
Na de dood van mijn oma viel onze familie uit elkaar.
Mama combineerde haar alcoholverslaving met zware kalmerende medicatie zoals slaappillen, antidepressiva,... En dan nog eens roken er bovenop. Haar gezondheid ging snel achteruit.
Ik ging naar de hogeschool om mijn dromen en doelen waar te maken.
Ondertussen ging ik naar de hogeschool om bedrijfsmanagement te studeren, zodat ik later als zelfstandige kan beginnen. Ik leerde mijn vriend kennen en het gaf me een fijn gevoel om eindelijk aan mijn toekomst te kunnen bouwen.
Het voelde goed om eindelijk te kunnen bewijzen dat ik ook zonder mijn mama mijn dromen en doelen kan waarmaken.
Op een ochtend, voor ik naar school ging, trof ik mama aan in kritieke toestand. Ze moest naar adem happen en was zo verzwakt dat ze niet meer op haar eigen benen kon staan.
Mama kon niet meer praten en het schuim kwam uit haar mond. Ik herinner het me alsof het gisteren was.
Een verpleegster zei me dat ik mama haar leven heb gered.
Ik kreeg flashbacks van de momenten dat ze dronken was en niet meer op haar benen kon staan. Ik moest haar dan als 15-jarig meisje in bed trekken.
Ik blokkeerde en mijn hart sloeg 10x zo snel, maar tegelijk wist ik dat ik aan de alarmbel moest trekken. Ik belde papa en vroeg hem om mama onmiddellijk naar spoed te brengen.
Papa bracht mama naar het ziekenhuis. Ik ging mee, want ik was onbewust heel bezorgd.
Ik voelde me eigenlijk meer mama over haar dan zij over mij. Tegelijk was ik beschaamd. Wat zag ze er vreselijk uit.
Mama werd 10 dagen lang in een kunstmatige coma gebracht, omdat ze niet meer zelfstandig kon ademen.
Een verpleegster zij me dat ik haar leven heb gered, want ze had het niet veel langer volgehouden.
Mama had bloedarmoede, anorexia en een heel zware longontsteking met een abces op.
In totaal lag ze meer dan 2 maanden in het ziekenhuis. Mama moest alles opnieuw leren.
Ze was haar geheugen kwijt. Ze moest haar spieren opnieuw trainen en haar maag moest terug wennen aan eten. Ik ben bijna elke dag naar haar toe geweest.
Zelfs na alles wat ik met haar heb meegemaakt is de dochter-moeder-liefde oneindig.
Op dat moment besefte ik pas hoe groot de liefde voor je mama is. Zelfs na alles wat ik met haar heb meegemaakt is de dochter-moeder-liefde oneindig.
Ik keek er enorm naar uit dat mama terug kwam. Ik zag het als een nieuwe start, want ondertussen was ze afgekickt van haar verslavingen in het ziekenhuis.
Maar de schade tussen papa en mama bleek enorm groot te zijn. Ze kregen opnieuw regelmatig ruzie.
Mama’s mentaliteit was ook heel onaangenaam. Misschien was ze zelfs nog erger dan toen ze nog dronk.
Mama had opnieuw het licht gezien en verweet ons haar verslavingen. Ze loog en voelde zich plots heel machtig. Al snel begon ze terug met haar verslavingen.
Het is duidelijk dat mijn mama gekozen heeft voor haar verslaving en voor zichzelf en niet voor haar kinderen.
Ondertussen zitten mijn ouders in een scheiding en woon ik samen met mijn papa en broer. Mijn mama maakt van de scheiding een echte vechtscheiding en daar lijden mijn broer en ik ook onder.
Het is duidelijk dat mijn mama gekozen heeft voor haar verslaving en voor zichzelf en niet voor haar kinderen.
Geluk maak jezelf. Of je nu goede of slechte voorbeelden van thuis hebt meegekregen en hoe ongelukkig je jeugd ook mag zijn, de toekomst ligt in jouw handen.
Durf hulp of begeleiding te zoeken als je voelt dat je het alleen niet kan.
Je kiest zelf welk pad je wilt volgen. Neem alle kansen die je krijgt. Kom voor jezelf op.
Durf hulp of begeleiding te zoeken als je voelt dat je het alleen niet kan. Kijk maar naar mij. De hulp van Katrien van het CLB heeft mijn leven veranderd.
Het klinkt allemaal gemakkelijk en dat is het zeker niet, maar moeilijk gaat ook. Ik heb het geluk veel dieren te hebben (honden, katten en paarden). Dieren zijn voor mij een uitlaatklep en iets vertrouwd.
Ik ben trots op waar ik nu sta.
Ik ben trots op waar ik nu sta. Ik heb een goede band met mijn broer en ik heb gewerkt aan de band met mijn papa. Ik heb mijn rijbewijs gehaald, zodat ik onafhankelijk kan zijn.
Door mijn studie ben ik bezig aan de toekomst en ik heb een toffe studentenjob gevonden waarbij ik kan sparen of dingen kan kopen wanneer ik wil.
Heeft jouw mama of papa een probleem met drank, drugs of pillen?
Dat heeft invloed op jouw leven. Zeker als je nog jong bent.
Hier vind je tips voor wat je kan doen.