"Door mijn eczeem kon ik soms nachtenlang niet slapen" | Jihane (21)
Ik heb al mijn hele leven atopisch eczeem. Rond mijn 15 jaar werd het echt heel erg: mijn huid was constant droog, rood en geïrriteerd. En dat zorgde voor een onweerstaanbare jeuk.
Door die jeuk kon ik soms nachtenlang niet slapen. En als ik eindelijk in slaap viel, krabde ik onbewust mijn huid open, tot het bloedde.
Contact met water, en zelfs kleren, deed dan extra veel pijn.
Tijdens en na het douchen huilde ik vaak van de pijn.
Doordat ik niet sliep van de jeuk, miste ik vaak lessen of moest ik plannen afzeggen.
Jihane, 21 jaar
Eczeem is niet alleen lichamelijk zwaar, maar ook mentaal. Doordat ik niet sliep, miste ik vaak lessen of moest ik plannen afzeggen.
Ik voelde mij ook heel eenzaam, omdat niemand die ik ken, begrijpt wat het is.
Soms voelde ik me gevangen in mijn eigen lichaam. Daardoor voelde ik me bang en somber. Ik ga nu naar een psycholoog en heb contact met lotgenoten, en dat helpt.
Ik vermijd sociale evenementen soms liever, omdat ik me zorgen maak over wat mensen zullen denken.
Jihane, 21 jaar
Eczeem heeft me ook kwetsbaarder gemaakt. Ik ben me bewust van hoe mijn huid eruitziet en voel me vaak beschaamd of zelfs geïsoleerd van anderen.
Ik vermijd sociale evenementen soms liever, omdat ik me zorgen maak over wat mensen zullen denken.
Maar ook omdat het vermoeiend is om te moeten uitleggen wat ik heb en waarom ik soms niet kan deelnemen aan activiteiten.
Het is een dagelijkse strijd, maar ik leer ermee om te gaan en te accepteren dat eczeem een deel van mijn leven is.
Jihane, 21 jaar
Ondanks de uitdagingen probeer ik positief te blijven en te genieten van de goede dagen.
Het is een dagelijkse strijd, maar ik leer ermee om te gaan en te accepteren dat eczeem een deel van mijn leven is.
Het heeft me sterker gemaakt en me geleerd om empathie te hebben voor anderen met chronische aandoeningen.
Het voelt alsof er nu eindelijk wat licht is aan het einde van de tunnel.
Jihane, 21 jaar
Sinds kort doe ik mee aan een klinische studie waarbij ik medicatie krijg. Dat heeft mijn leven sterk verbeterd.
Mijn huid is rustiger en de jeuk is minder intens. Het voelt alsof er eindelijk wat licht is aan het einde van de tunnel.
Ik voel me meer in balans, omdat ik me niet meer constant zorgen maak over mijn huid. Ik slaap ook beter, omdat ik niet meer de hele nacht lig te krabben.
Het beste van alles is dat ik een deel van mijn sociaal leven heb kunnen terugwinnen. Ik durf weer mee te doen met activiteiten en evenementen zonder me constant zorgen te maken over mijn huid.
Ik heb nu hoop dat ik een normaal leven kan leiden, zelfs met deze aandoening.