“Een kamer die op slot kan, is dat geen basisrecht?” | Rens (24)

Door al die online-schandalen zou je haast vergeten dat er nog zoiets als fysieke privacy bestaat. We hechten allemaal belang aan een plek voor onszelf, waar niemand ons lastigvalt. Maar dat is niet voor iedereen vanzelfsprekend.

Zaid Allaf (20) is de oudste van vier in een Marokkaans-Belgisch gezin: “In de Marokkaanse cultuur is privacy minder een thema. Veel mensen hebben andere dingen aan het hoofd dan een moment of plek voor zich alleen. Mijn broer van negen slaapt bij mij op de kamer, maar daar heb ik nooit echt last van gehad. Daarnaast is het heel gewoon dat familie voortdurend onaangekondigd bij elkaar binnenvalt. Soms is het lastig als je op zondagavond thuiskomt en er plots tien kinderen in de woonkamer zitten. Maar ik ga vaak als laatste naar bed en dan heb ik steeds een moment voor mij alleen.”

Rens Baeyens (24) zat op internaat Hoebanx in Hasselt: “In volle puberteit kan je wel wat privacy waarderen. Dan helpt het niet dat je kamer niet op slot kan. Is dat geen basisrecht? Zelfs als laatstejaarsstudent moest je om 22 uur naar bed. Nadien kwamen de opvoeders steevast controleren of het licht uit was en of je nog op je gsm bezig was. We kregen gewoon de kans niet om te bewijzen dat we met een stuk vrijheid om konden gaan.”

Quinten Engels (22) is de tweelingbroer van Seppe: “Pas toen Seppe voor het eerst een vriendin had, kregen we elk een aparte kamer. Als 22-jarige is een eigen plek geen overbodige luxe. We hebben sowieso al dezelfde vriendengroep, daardoor is het moeilijk om dingen verborgen te houden. Vorige week ben ik op date geweest. Mijn vrienden waren op de hoogte en die vertelden dat natuurlijk door aan Seppe. Tja, heel erg is dat nu ook weer niet. Over het algemeen heb ik wel het gevoel dat ik voldoende privacy heb.”

Margot Van de Kelder (22) woont op kot met vier andere studenten: "Onze kotbazin woont naast ons en komt voortdurend binnen. Ze heeft altijd wel een excuus: de kat eten geven, de douches poetsen, de vuilniszakken... Een kotgenoot had eens twee vrienden uitgenodigd om te blijven slapen. Toen die aankwamen, zette de kotbazin ze zonder pardon buiten. Ze heeft een camera op onze voordeur gericht. Als die louter zou dienen om overlast te voorkomen, dan zou ik er geen probleem mee hebben. Maar ik vind het niet kunnen dat ze constant naar de beelden zit te kijken om zich te kunnen bemoeien."

Anton-Marie Milh (26) is broeder-student in het Dominicanenklooster in Brussel: “Er zijn vaste momenten waarop we samen eten en bidden. Tussenin hebben we wel wat vrije tijd. Dan mogen we het klooster verlaten. Ikzelf ben nog bezig aan mijn doctoraat en dus besteed ik daar veel tijd aan. We hebben allemaal een eigen kamer, maar geen eigen bezit. Het is niet altijd makkelijk om met iedereen samen te leven, maar de keuze voor het Hogere is ons bindmiddel.”

^{TEKST: StampMedia FOTO: Madalyn Cox}