“Ik kwam door mijn vriendin te weten dat Vestiville was afgelast” | Heikel (19)

Je eerste muziekfestival is iets waar je weken en vaak zelfs maanden naar uitkijkt. Dat was bij Heikel (19) niet anders. Met zijn combiticket in de hand en een tent onder zijn arm trok hij naar het verre Lommel voor Vestiville: het nieuwe hiphopwalhalla. Maar het evenement werd al snel de hel. “Na zes uur wachten, kwam ik te weten dat het festival was gecancelled.”

“Mijn zomer begon fantastisch”, vertelt Heikel (19). “Dat dacht ik toch. Eindelijk was het zover: mijn eerste muziekfestival. Ik keek er zo hard naar uit. Ik kon echt niet geloven dat ik Migos live zou horen, laat staan Cardi B. De line-up van Vestiville was zo goed, dat ik het evenement promootte op mijn eigen Instagram-profiel.”

Heikel was dan ook een van de eerste fans van het festival. “Ik zag reclame op Insta en was een van de eerste volgers. Eerst was ik wat suspicious, maar dat duurde niet lang. Hiphoplegendes, zoals Travis Scott, bevestigden in video’s dat ze naar ons land kwamen voor het evenement. Dit was dé kans om mijn idolen te zien, dus ik kocht een combiticket.”

Een keuze waar hij al snel spijt van kreeg. “Toen we aankwamen op het terrein, vonden we de ingang niet. Geen enkele van de weinige werknemers kon ons vertellen waar we moesten zijn. Na een halfuur rondwalen in the middle of nowhere wees een onbekende ons de weg.”

“De inkom, als je het dat zelfs kan noemen, zag er echt vreemd uit. De naam van het evenement was zelfs nergens te bespeuren. Het beste van alles: er lagen twee dode konijnen. Echt supervies. Letterlijk aan de ingang, waar iedereen het kon zien. Dat vind ik niet oké. Op die manier kan je festivalgangers, laat staan wereldsterren, niet ontvangen.”

Aan die inkom heeft Heikel maar liefst 6 uur gewacht. “Op de Instagram Story van Vestiville stond dat de deuren opengingen om 12.30 uur, maar dat was niet het geval. Uiteindelijk mochten we om 16.00 uur op de camping. Zo rood als een kreeft en vermoeid door de zon kon ik een klein uur later mijn tent opzetten.”

“Dat had ik beter niet gedaan”, zegt hij. “Ik kwam door mijn vriendin te weten dat het festival was afgelast. Om 14.00 uur al vernam ze via een tweet dat het niet doorging.” Het nieuws verspreidde zich als een lopend vuurtje. “Iedereen was boos. Mensen werden agressief, gooiden met dingen en twerkten op de podia.” Heikel begrijpt die woede. “Niemand van de organisatie bracht ons op de hoogte. Ze lieten ons zelfs geld op onze bandjes zetten om drank te kopen, weggesmeten geld.”

Vooral festivalgangers uit het buitenland moesten dokken. “Ik zat echt in met alle internationale muziekliefhebbers, die pas een vliegticket hadden voor maandag. Zij moesten een hotel boeken, terwijl ze daar vaak amper budget voor hadden.”

Heikel hoopt dan ook dat alles wordt terugbetaald. “De meesten zeggen dat ik er niet op moet rekenen. Ik ga gewoon afwachten en zien wat ervan komt.” Hoe dan ook heeft hij zijn lesje wel geleerd. “Als ik nog eens naar een festival ga, kies ik voor een bekend evenement, zoals Rock Werchter.”

Ook aan andere muziekliefhebbers raadt Heikel dat aan. “Wil je toch graag naar een nieuw evenement? Neem dan contact op met insiders, zoals organisatoren. Ook blijf je best up-to-date door alle sociale media kanalen voortdurend te checken. Als ik dat had gedaan, hoefde ik waarschijnlijk niet zo lang in die hitte te wachten.”

^{TEKST: Emily Nees}