"Ik probeer elke dag mijn autisme te onderdrukken" - Tristan (21)
Een paar familieleden hebben autisme, dus er werd redelijk vroeg gecheckt of ik het ook had. Toen hebben ze het label op mij geplakt zonder uit te leggen wat het is.
Uiteindelijk ging ik naar een school speciaal voor mensen met autisme. Daar maakte ik vrienden die de wereld bijna precies hetzelfde ervaren als ik. Toen besefte ik dat ik autisme heb, omdat ik nooit zo'n connectie had met een neurotypisch persoon.
Door mijn autisme ben ik veel objectiever dan anderen.
Ik heb wel emoties, maar laat ze niet snel zien en mijn meningen zijn meestal gebaseerd op feiten. Dit zorgt er soms voor dat ik een beetje bot overkom omdat ik niet altijd de energie heb om rekening te houden met iedereen hun emoties.
Mijn vrienden vinden het niet erg als ik alle feiten op tafel smijt in plaats van er doekjes om te winden. Wij vinden het duidelijker zo. Het is echt verfrissend om mensen te hebben die mij begrijpen en waar ik mezelf kan zijn, in een wereld waar dat vaak niet lukt.
Als ik iets niet wil eten, is het niet gewoon omdat het niet lekker is, dan is het omdat de smaak of textuur mij letterlijk zal doen overgeven.
Ik ben overgevoelig voor zo'n beetje alle prikkels. Bijvoorbeeld:
- Drukke ruimtes
- Luide geluiden
- Geuren die blijven hangen
- Smaak en textuur van voedsel
- Licht dat te fel is of te snel knippert
- Toonhoogtes die hard binnenkomen
Als ik iets niet wil eten, is het niet gewoon omdat het niet lekker is, dan is het omdat de smaak of textuur mij letterlijk zal doen overgeven.
Als ik zeg dat een ruimte te druk is, dan is het niet omdat mijn oren een beetje pijn doen, dan is het omdat mijn brein het zo intens ervaart dat het zichzelf van de buitenwereld probeert af te sluiten om me te beschermen.
Als een computer oververhit raakt omdat er teveel tegelijkertijd gebeurt, dan sluit die zichzelf af om te voorkomen dat er schade aangericht wordt. Mijn brein doet exact hetzelfde met overprikkeling. Dat lijkt mij niet zo moeilijk om te begrijpen, maar veel mensen willen dat niet inzien. Gelukkig is niet iedereen zo.
Ik probeer elke dag mijn autisme te onderdrukken zodat anderen er geen last van hebben. Dat is heel vermoeiend.
Ik probeer elke dag mijn autisme te onderdrukken zodat anderen er geen last van hebben. Dat is heel vermoeiend en lukt niet altijd. Daarom vind ik het eerlijk dat als ik 365 dagen mijn best doe, de mensen om mij heen ook af en toe één dag moeite voor mij doen.
Er is nog veel verandering nodig als het op inclusie aankomt. Sommige dingen kan ik zelf oplossen. Ik luister bijvoorbeeld constant naar muziek als ik het huis uit ga zodat ik iets heb om mij op te focussen als het te veel wordt.
Maar het zou toch wel fijn zijn als de moeite van twee kanten komt.
Zie ook:
Tristan is een schuilnaam en niet de persoon op de foto.