Ik deed een abortus. Wat nu?
Heb je ooit een abortus meegemaakt en moet je daar nog vaak aan terugdenken? Dat is normaal.
Misschien lijkt het voor jou dat anderen licht over een abortus heen stappen en dat jij de enige bent die er soms nog door in de put zit. Dat is niet zo. Iedereen gaat anders met een abortus om. Voor sommigen is het snel vergeten en vooral een opluchting, voor anderen was het een ingrijpende gebeurtenis die ze nog lang met zich meedragen.
Ik denk nog vaak aan mijn abortus. Dan word ik verdrietig. Dat is raar, want ik ben eigenlijk wel opgelucht dat ik nog geen mama ben. Ik ben nog niet klaar voor die verantwoordelijkheid. En toch... het voelt soms zo gek dat ik zwanger was.
Fee, 16
Voel je je verdrietig?
Dat mag! Het is heel normaal dat je soms verdriet voelt. Zorg in dat geval goed voor jezelf en zeg tegen jezelf dat je af en toe verdrietig mag zijn. Praat erover met iemand die je vertrouwt. Je kan ook over je abortus schrijven, tekenen, fotograferen, zingen... Bij Fara kan je terecht voor hulp bij de verwerking. Dat kan online, maar ook in hun gespreksruimte in Heverlee.
Voel je je schuldig?
Laat je niet verpletteren door een schuldgevoel. De keuze die je toen maakte, leek jou toen het beste, of de enige mogelijke, met wat je toen wist. Probeer eens na te denken wat dat schuldgevoel eigenlijk zegt: wat vind jij belangrijk in het leven? Wat kan dit schuldgevoel je leren? Gebruik je schuldgevoelens als richtingaanwijzer in je leven in plaats van jezelf te kwellen met zelfverwijt.
Voel je je...?
Misschien voel je je kwaad, eenzaam, ... of alles door elkaar. Laat je gevoelens er zijn, ze zijn altijd terecht. Heb je het gevoel dat je er niet alleen uitkomt, weet dan dat je altijd bij Fara terecht kan! Voor een babbel, of voor contact met andere meisjes die ook een abortuservaring achter de rug hebben (online via een gesloten facebookgroep of in kleine lotgenotengroepjes).