“Ik wist niet eens dat er iets anders bestond dan hetero zijn.” | Morgane (20)

Ik was 14 toen ik besefte dat ik niet op jongens viel. Ik heb dat toen vrij snel aan mijn ouders verteld. Zij reageerden positief, maar mijn papa zei me wel direct dat ik moest onthouden dat niet iedereen in onze samenleving daar positief op reageert.

Ik heb het voor anderen dan nog verborgen gehouden. Ik wilde het bovendien niet aan vrienden op school vertellen zo lang ik niet 100 procent zeker was.

Ik dacht een tijdje dat het misschien een fase was, hoewel ik diep vanbinnen wel wist dat het dat niet was, en ik wilde het risico niet lopen om daarna te moeten zeggen dat ik toch voor jongens viel. Ook omdat we nog jong waren, dacht ik dat anderen daar misschien slecht op zouden reageren.

In het zesde middelbaar ben ik wel ‘officieel’ uit de kast gekomen tegenover andere mensen dan mijn ouders. Het was eigenlijk een leerkracht die zelf voor vrouwen viel die zag dat er iets scheelde. Het was leuk dat ik er met haar makkelijk over kon praten.

Mijn klasgenoten reageerden er uiteindelijk allemaal heel positief op. Ze zagen me niet op een andere manier, ik bleef in hun ogen nog steeds dezelfde Morgane en dat vond ik fantastisch.

Toen ik naar de hogeschool ging, heb ik het al snel verteld aan iedereen. Ook zij reageerden eigenlijk heel positief. Enkele klasgenoten hebben me zelfs aangeraden om eens naar activiteiten te gaan van de vzw Wel Jong.

Ik kende de organisatie al sinds ik 16 was, maar toen durfde ik nog niet te gaan. Ik wist ook niet goed wat ik moest verwachten. Op mijn 18 jaar ben ik dan voor de eerste keer gegaan en intussen maak ik deel uit van de leiding.

Toen ik na die eerste keer terug op school kwam, zeiden ze me dat ik net een andere persoon was. Het was echt zalig om in een groep te komen waar iedereen je begrijpt. Je praat er ook over zaken waar je normaal nooit over praat en dat heeft me geholpen om mezelf te vinden. Je merkt er vooral dat je niet alleen bent en dat iedereen daar voelt wat jij voelt.

Per jaar hebben we vier dagactiviteiten, twee keer een weekend samen en nog een zomerkamp. Tijdens de pride spreken we natuurlijk ook af om als groep te gaan. Doordat ik in de leiding zit, heb ik ook nog extra leidingsweekends en vergaderingen. De vriendschap met die andere jongeren daar stopt ook niet wanneer de vergadering voorbij is, zo gaan we regelmatig samen iets drinken op eigen initiatief.

Representatie in de media

Gelukkig komen andere geaardheden steeds meer aan bod in films en series. Je ziet wel dat er geprobeerd wordt om dat meer te brengen en dat vind ik heel goed. Maar natuurlijk mag het nog meer zijn (lacht)!

Het zou gewoon helpen om meer bewustzijn te creëren. Ik vraag bijvoorbeeld nooit aan iemand of die al een vriend heeft, zelfs al zegt die persoon hetero te zijn. Als ik zelf vroeger over iemand praatte, vroegen mensen mij al snel hoe ‘hij’ heette. Ik klapte dan helemaal dicht.

Je hoort ook vaak mensen op straat achter iemands rug praten over of iemand een jongen of een meisje is. Doe dat gewoon niet! Vraag dan gewoon aan die persoon welke voornaamwoorden die gebruikt. Tijdens mijn eerste activiteit bij Wel Jong moesten we ons voorstellen als: “ik ben Morgane, ik ben zij/haar”. Zo wist je het direct, maar in het dagelijkse leven (bijvoorbeeld in een klas) wordt daar geen aandacht aan besteed.

Je wordt daardoor al snel in een hokje geduwd. Mensen doen dat zeker niet met opzet. Ik zou er mij ook niet zo van bewust zijn mocht ik hetero zijn, maar ik vind het wel belangrijk om dit aan te leren.

Verandering is makkelijker dan je denkt

Dat aanleren gaat ook sneller dan je denkt. Vorig jaar had ik een project met mijn klas waarbij we een dialoogkoffer maakten met belangrijke onderwerpen voor kinderen. Hiermee trokken we dan naar lagere scholen.

Er waren toen jonge kinderen die helemaal niets wisten over andere geaardheden en zelfs enkele kinderen die het raar vonden, wat normaal is als ze dat van thuis zo meekrijgen. Tegen het einde van die dag vertelden die kinderen al dat ze het niet meer zo raar vonden. Dat is natuurlijk waarom ik het doe.

Ik hoop dat mensen elkaar gewoon meer gaan accepteren en dat er vanuit scholen meer op wordt ingezet. Ik heb zelf gelukkig nog niet echt negatieve reacties gekregen omdat ik op vrouwen val en ik hoop dat ook niet te hoeven meemaken.

In het algemeen ben ik ook wel blij met hoe het bij mij is gegaan. Achteraf gezien is alles op het juiste tijdstip gebeurd denk ik. Nu kan ik gewoon zijn wie ik ben en dat vind ik super!